ห้ามเชื่อฟังผู้นำในสิ่งที่ผิดก็จริง แต่ห้ามขบถต่อผู้นำ

ห้ามเชื่อฟังผู้นำในสิ่งที่ผิดก็จริง แต่ห้ามขบถต่อผู้นำ

ท่านนบี ศ็อลฯกล่าวว่า
عَلَى الْمَرْءِ الْمُسْلِمِ السَّمْعُ وَالطَّاعَةُ فِيْمَا أَحَبَّ وَكرَهَ إِلا أَنْ يُؤْمَرَ بِمَعْصِيَّةٍ فَإِنْ أَمَرَ بِمَعْصِيَّةٍ فَلا سَمْعَ وَلا طَاعَةَ
หน้าที่เหนื่อบุคคลที่เป็นมุสลิม คือ การรับฟังและเชื่อฟัง ในสิ่งที่เขาชอบและไม่ชอบ ยกเว้น เขาถูกใช้ให้ทำการฝ่าฝืน ดังนั้น ไม่มีการรับฟังและเชื่อฟัง – มุสลิม หะดิษหมายเลข 3423 และอัตติมีซีย์ หะดิษหมายเลข 1629
อัลมุบาเราะกะฟูรีย์ กล่าวว่า
وَفِيهِ أَنَّ الْإِمَامَ إِذَا أَمَرَ بِمَنْدُوبٍ أَوْ مُبَاحٍ وَجَبَ . قَالَ الْمُظْهِرُ : يَعْنِي سَمَاعُ كَلَامِ الْحَاكِمِ وَطَاعَتُهُ وَاجِبٌ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ سَوَاءٌ أَمَرَهُ بِمَا يُوَافِقُ طَبْعَهُ أَوْ لَمْ يُوَافِقْهُ بِشَرْطِ أَنْ لَا يَأْمُرَهُ بِمَعْصِيَةٍ ، فَإِنْ أَمَرَهُ بِهَا فَلَا تَجُوزُ طَاعَتُهُ ، وَلَكِنْ لَا يَجُوزُ لَهُ مُحَارَبَةُ الْإِمَامِ .

ในหะดิษนี้ แท้จริง ผู้นำ เมื่อเขาสั่งใน ด้วยสิ่งที่เป็นสุนัต(มันดูบ)และสิ่งที่อนุญาต(มุบาห) ก็วาญิบจะต้องเชื่อฟัง ,อัลมุซอฮัร ได้กล่าวถึงหะดิษนี้ว่า (หมายถึง การรับฟังคำพูดของหากิม(ผู้ปกครอง) และการเชื่อฟังเขานั้น เป็นวาญิบ เหนือมุสลิมทุกคน ไม่ว่าคำสั่งของเขา จะสอดคล้องกับอารมณ์ของมุสลิมหรือไม่ก็ตาม ด้วยเงื่อนไขที่ว่า เขา(ผู้ปกครอง)ไม่สั่งเขาให้ทำการฝ่าฝืน(บทบัญญัติศาสนา) เพราะถ้าเขา(ผู้ปกครอง)สั่งเขาให้ทำการฝ่าฝืน ก็ไม่อนุญาตให้เชื่อฟังเขา แต่ไม่อนุญาตให้เขาทำการต่อสู้กับผู้นำ – ตุหฟะตุลอะหฺวะซีย์ ชัรหสุนันอัตติรมิซีย์ เล่ม ๕ หน้า 365
อัลมุบาเราะกะฟูรีย์กล่าวอีกว่า

وَقَالَ النَّوَوِيُّ فِي شَرْحِ مُسْلِمٍ : قَالَ جَمَاهِيرُ أَهْلِ السُّنَّةِ مِنْ الْفُقَهَاءِ وَالْمُحَدِّثِينَ وَالْمُتَكَلِّمِينَ : لَا يَنْعَزِلُ الْإِمَامُ بِالْفِسْقِ وَالظُّلْمِ وَتَعْطِيلِ الْحُقُوقِ وَلَا يُخْلَعُ وَلَا يَجُوزُ الْخُرُوجُ عَلَيْهِ لِذَلِكَ ، بَلْ يَجِبُ وَعْظُهُ وَتَخْوِيفُهُ ، لِلْأَحَادِيثِ الْوَارِدَةِ فِي ذَلِكَ

และอันนะวาวีย์ ได้กล่าวไว้ใน ชัรหมุสลิมว่า อะฮลุสสุนนะฮส่วนมาก(ญุมฮูรอะฮลิสสุนนะฮ) จากบรรดาฟุเกาะฮาฮฺ (นักปราชญ์ทางฟิกฮ) บรรดานักหะดิษ และ บรรดาปราชญ์กาลาม ได้กล่าวว่า อิหม่าม(ผู้นำ)จะลาออกไม่ได้ ด้วยเหตุที่ทำผิด ,การฉ้อฉล ,การทำให้เสียบรรดาสิทธิต่างๆ และเขาจะไม่ถูกถอดถอน และไม่อนุญาตให้เป็นขบถต่อเขา เพราะเหตุดังกล่าวนั้น แต่ จำเป็นจะต้องตักเตือนเขา และ เตือนให้เขาเกรงกลัว เพราะมีบรรดาหะดิษ ได้ปรากฏในเรื่องดังกล่าวนั้น – จากตำราที่ระบุแล้ว และเอียะลาอุสสุนัน เล่ม 12 หน้า 658 (ดูสำเนา )
....................

สรุปคือ
ให้ตามผู้นำหรือผู้มีอำนาจปกครองในสิ่งที่ดี ไม่อนุญาตให้เชื่อฟัง หรือปฏิบัติตามในสิ่งที่ผิด แต่....ไม่อนุญาตให้ขบถ หรือล้มผู้นำ .... ใครเห็นต่างจากนี้ วิจารณ์ด้วยหลักฐานได้ แต่ขอร้อง แปลมาด้วยผู้อ่านจะได้ศึกษา
والله أعلم بالصواب
อะสัน หมัดอะดั้ม
26/6/61