การกระทำของนบี ศอ็ลฯ

การกระทำของนบี ศอ็ลฯ

การกระทำของท่านนบี ศอ็ลฯ แบ่งออกเป็น 3 ประเภท

القسم الأول: الأفعال الجبلية: كالقيام، والقعود، والأكل، والشرب، فهذا القسم مباح؛ لأن ذلك لم يقصد به التشريع ولم نتعبد به، ولذلك نسب إلى الجبلة وهي الخلقة.
لكن لو تأسى به متأسٍ فلا بأس ، وإن تركه لا رغبة عنه ولا استكبارًا فلا بأس

ประเภทที่หนึ่ง : คือบรรดาการกระทำที่เกียวกับอุปนิสัยตามธรรมชาติ ของความเป็นมนุษย์(อัลญิบิลียะฮ) เช่น การยืน ,การนั่ง ,การกิน,การดื่ม, ประเภทนี้คือ สิ่งที่เป็นมุบาห(คือตามก็ได้ไม่ตามก็ได้) เพราะแท้จริง ดังกล่าวนั้น ท่านนบีไม่ได้มีจุดประสงค์จะให้เป็นศาสนบัญญัติ ด้วยมัน และ ไม่ได้ทำการอิบาดะฮด้วยมัน และเพราะเหตุดังกล่าวนั้น มันถูกอ้างถึง อุปนิสัยเฉพาะตัว และมันคือ รูปแบบที่เป็นไปตามธรรมชาติ แต่ถ้าผู้ที่ปฏิบัติตาม ได้ปฏิบัติตามแบบอย่างด้วยมัน ก็ไม่เป็นไร(ไม่ผิด) และถ้าเขาละทิ้ง มัน ไม่ใช่เพราะรังเกียจ และไม่ใช่เพราะการแสดงความโอหัง ก็ไม่เป็นไร 
..........
สรุปคือ
การกระทำของท่านนบี ศอ็ลฯ ที่เกี่ยวกับอุปนิสัยที่เป็นไปตามธรรมชาติของความเป็นมนุษย์ เช่น กิน เดิน นั่ง นอน นั้นถือ เป็นสิ่งที่มุบาห (อนุญาตฺ)หมายถึงจะทำตามหรือไม่ทำตามก็ได้ เพราะสิ่งนั้นท่านนบีไม่ได้มีจุดประสงค์ให้เป็นศาสนบัญญัติ และไม่ได้ทำการอิบาดะฮด้วยสิ่งนี้ แต่ถ้าทำตาม ก็ไม่ผิด และถ้าไม่ทำตาม ไม่ใช่เพราะรังเกียจหรือ เพราะแสดงความโอหังต่อสิ่งที่นบีทำ ก็ไม่ผิด

القسم الثاني: الأفعال الخاصة به - صلى الله عليه وسلم - التي ثبت بالدليل اختصاصه بها كالجمع بين تسع نسوة، فهذا القسم يحرم فيه التأسي به

ประเภทที่สอง : บรรดาการกระทำที่เฉพาะกับท่านนบีศอ็ลฯ เท่านั้น ซึ่งได้มีหลักฐานยืนยัน ว่าเป็นการเฉพาะกับท่านนบี เช่น การมีภรรยา 9 คน ในคราวเดียวกัน ดังนั้น ประเภทนี้ ห้ามไม่ให้ปฏิบัติตามแบบอย่าง ด้วยมัน
..........

สรุปคือ

บรรดาการกระทำของท่านนบี ศอ็ลฯ ที่มีหลักฐานยืนยันว่า เป็นกรณีเฉพาะเจาะจงสำหรับท่านนบี ศอ็ลฯ เช่นมีภรรยาเกินสี่คนในคราวเดียวกัน แบบนี้ไม่อนุญาตให้ปฏิบัติตาม

القسم الثالث: الأفعال البيانية التي يقصد بها البيان والتشريع، كأفعال الصلاة والحج، فحكم هذا القسم تابع لما بينه؛ فإن كان المبين واجبًا كان الفعل المبين له واجبًا، وإن كان مندوبًا فمندوب 
ประเภทที่สาม : บรรดาการกระทำที่เกี่ยวกับการอธิบาย ที่มีจุดประสงค์ การอธิบายและ บัญญัติให้เป็นศาสนาบัญญัติด้วยมัน เช่น บรรดาการปฏิบัติละหมาด ,การทำหัจญ ดังนั้น หุกุม(ข้อตัดสิน) ของประเภทนี้ คือ การตามสิ่งที่ท่านนบีได้อธิบายมัน แล้วถ้าสิ่งที่ถูกอธิบายนั้น เป็นวาญิบ การปฏิบัติสิ่งที่ถูกอธิบายแก่เขา ก็เป็นวาญิบ และถ่ามันเป็นสิ่งที่ถูกให้เป็นสุนัต (ส่งเสริมให้ทำ) มันก็คือ สิ่งที่เป็นสุนัต (สิ่งที่ส่งเสริมให้ทำ แต่ไม่บังคับ)
...........

สรุปคือ

การกระทำที่ท่านนบี สอ็ลฯ ได้มีจุดประสงค์ อธิบายและกำหนดให้เป็นศาสนบัญญัติ ถ้าท่านนบีอธิบายว่าเป็นสิ่งที่วาญิบ สิ่งนั้นก็เป็นวาญิบ ถ้าท่านนบีอธิบายว่าส่งเสริมให้ทำแต่ไม่เป็นวาญิบ สิ่งนั้นก็เป็นสุนัต 
 -ดู มุอาลิมอุศุูลิลฟิกฮ อินดะอะฮลิสสุนนะฮวัลญะมาอะฮ ของ มุหัมหมัด บิน หุสัยนฺ บิน หะซัน อัลญีซานีย์ หน้า 132

والله أعلم بالصواب

อะสัน หมัดอะดั้ม
22/12/59